خشک کردن مواد غذایی یکی از روش های قدیمی و سنتی بشر بوده است. برای حفظ و نگهداری مواد غذایی بشر از دیرباز میوه؛ سبزی و گوشت را با استفاده از روش هایی مثل گرمای خورشید و یا با استفاده از دود و آتش آنها را خشک می کرد تا بتواند در فصل های مختلف و مدت طولانی آنها را نگه دارد و استفاده ببرد.
به مرور با استفاده از ابزارها و تکنولوژی های جدید دیگر، روش های قدیمی مثل قرار دادن میوه و سبزی در معرض نور خوشید و یا برای خشک کردن سریعتر قرار دادن آنها در تونل های باد طبیعی جایگاه خود را از دست داده اند، زیرا این روش ها بسیار زمانبر بوده و مقدار زیادی از محصولات دچار خرابی و پوسیدگی می شدند و همچنین مهمترین مسئله خواص و مواد معدنی خود را از دست می دهند.
در تصاویر بالا روشی سنتی برای خشک کردن انجیر که از زمان باستان در ایران و خاورمیانه بکار می رفته است و در تصویر زیر روش سنتی که برای خشک کردن خرمالو در امپراطوری ژاپن استفاده می شده است را مشاهده می کنید.
رژیم غذایی مدیترانه ای
مصرف سنتی میوه های خشک مثل کشمش، انجیر، خرما، زردآلو و سیب یکی از عناصر اصلی رژیم های، مدیترانه ای برای هزاران سال بوده است. این امر به دلیل کشت اولیه و خاک حاصلخیز در مناطقی مثل ایران، عراق، ترکیه، سوریه، لبنان و … بود. انگور، خرما و اجیرهایی که از درخت بر زمین می افتادند و در معرض نور و گرمای خورشید آب خود را از دست می دادند و خشک می شدند به صورت اتفاقی توسط شکارچیان کشف و مورد استفاده قرار گرفتند.
موارد مصرف میوه های خشک
امروزه میوه های خشک در اکثر مناطق جهان تولید می شود و مصرف آن در همه فرهنگ ها و مناطق مختلف وجود دارد. میوه ها را می توان به طور کامل خشک کرد (به عنوان مثال: انگور، انواع توت ها، زردآلو، آلو) ، به صورت نصف یا به صورت برش، (به عنوان مثال: انبه، سیب، پرتقال، کیوی). میزان رطوبت میوه بعد از خشک شدن می تواند متفاوت باشد ازمقدار کم 3% تا 8% تا مقدار قابل توجه 16% تا 18% بسته به نوع میوه متغیر است. میوه خشک شده توسط صنایع شیرینی سازی و دیگر صنایع غذایی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. از میوه های خشک شده در سس ها، سوپ ها، پودینگ ها و مواد غذایی مخصوص نوزادان و کودکان استفاده می شود.